-
1 ἀ-ίδηλος
ἀ-ίδηλος (α priv. u. ἸΔΗΛΟΣ, von ἰδεῖν), unsichtbar machend, vernichtend, verderblich, Hom. πῠρ αίδηλον Iliad. 2, 455. 9, 436. 11, 155, ἀίδηλον Ἄρηα Od. 8, 309, ebenso Iliad. 5, 897 γένευ ὧδ' ἀίδηλος vom Ares, welcher seinerseits 5, 880 Athene des Zeus παῖδ' αίδηλον nennt; ἀνδρῶν μνηστήρων ἐσορᾶν (ἐσορῶσ') αίδηλον ὅμιλον Od. 16, 29. 23, 303, ἀίδηλος ανήρ vom Melanthios Od. 22, 165; Advb. Iliad. 21. 220 σὺ δὲ κτείνεις ἀιδήλως; Iliad. 5, 757 v. l. τάδε ἔργ' ἀίδηλα für τάδε καρτερὰ ἔργα, welches Letztere Didymus dem Aristarch zuschreibt, vgl. 872 u. daselbst Scholl.; vielleicht ist auch Iliad. 2, 318 für τὸν μὲν ἀρίζηλον zu lesen τὸν μὲν ἀίδηλον ϑῆκεν ϑεός, ὅς περ ἔφηνεν, in passivem Sinne, unsichtbar, vgl. Buttmann Lexil. 1, 247 ff. So Hes. O. 756 μηδ' ἱεροῖσιν ἐπ' αἰϑομένοισι κυρήσας, μωμεύειν ἀΐδηλα, tadle nicht dir unbekannte Opferbräuche; frgm. der Eöen Scholl. Pind. Pyth. 3, 14 ἔφρασεν ἔργ' ἀίδηλα, heimliche Dinge; Soph. Ai. 608 τὸν ἀπότροπον ἀίδηλον ἅδαν; Apoll. Rhod. mchrmals = unsichtbar; ἀίδαλος τύχα Ep. Ad. 692 ( App. 200), wohl = verderblich. Vgl. noch Apoll. Lex. Hom. 16, 28 Friedlaend. Ariston. 66.
-
2 νεμεσίζομαι
νεμεσίζομαι, nur praes. u. imperf., 1) wie νεμεσάω, unwillig gegen Einen werden, ihm zürnen, τινί, Ἥρῃ δ' οὔτι τόσον νεμεσίζομαι, Il. 8, 407. 421; Od. 2, 239; τινί τι, Einem Etwas verargen, verübeln, verdenken, οὐ νεμεσίζῃ Ἄρει τάδε καρτερὰ ἔργα, Il. 5, 737. 872; mit acc. c. inf., οὐ νεμεσίζομ' Ἀχαιοὺς ἀσχαλάαν, ich verdenke es ihnen nicht, daß sie, Il. 2, 296. – 2) wie νεμεσάομαι, sich schämen, νεμεσιζέσϑω δ' ἐνὶ ϑυμῷ, Il. 17, 254, εἰ μὲν ϑυμὸς νεμεσίζεται αὐτῶν, Od. 2, 138. – Auch c. accus., sich vor Jem. schämen, ihn scheuen, ἐπεί ῥα ϑεοὺς νεμεσίζετο, Od. 1, 263. – Das act. νεμεσίζω hat nur Suid.
Перевод: с греческого на немецкий
с немецкого на греческий- С немецкого на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий